26 grudnia – św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika

Informacje o życiu św. Szczepana rozpoczynają się od czasu wybrania go na diakona Kościoła. Znalazł się w gronie siedmiu diakonów wybranych przez Apostołów dla posługi ubogim. Szczepan nie ograniczył się tylko do pomocy ubogim. Według Dziejów Apostolskich ,, pełen łaski i mocy Ducha Św. głosił Ewangelię z mądrością, której nikt nie mógł się przeciwstawić”. Został oskarżony przez Sanhedryn, że występuje przeciw Prawu i Świątyni. Publicznie wyznał Chrystusa , za co został ukamienowany. Jest określany mianem Protomartyr – pierwszy męczennik.

Św. Jan Paweł II przed modlitwą ,, Anioł Pański” 26 grudnia 2003 roku podkreślił, że Kościół nazywa ten dzień dies natalis     ( dzień narodzin) :

,, ,Śmierć męczennika bowiem to narodzenie dla nieba, dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Stąd tak wielkie znaczenie ma święto pierwszego męczennika, które obchodzimy pierwszego dnia po Bożym Narodzeniu: Jezus, który narodził się w Betlejem, dał za nas życie, abyśmy my, narodzeni powtórnie «z wysoka» przez wiarę i chrzest, byli gotowi poświęcić nasze życie z miłości do braci”. Rozważanie to Papież zakończył słowami:

,,Niech Maryja, Matka i Uczennica swego Syna Jezusa, towarzyszy w drodze każdemu chrześcijaninowi, od chrzcielnicy aż po godzinę śmierci. Niech nam pomaga Królowa Męczenników, abyśmy i my byli «męczennikami», a zatem w każdych okolicznościach dawali świadectwo miłości Chrystusa, którego dziś kontemplujemy jako Dzieciątko w żłóbku” .

Anna Tusznio